W kinie: "Zacznijmy od nowa" i "Frank" - dwa filmy o początkujących muzykach / In the cinema: "Begin again" and "Frank" - two recent movies about beginning musicians

Po pierwsze, oba filmy nie nastroją zbyt optymistycznie próbujących się przebić muzyków - przeszkodą dla artysty jest nie tylko pozyskanie słuchaczy, ale i wsłuchanie się w samego siebie. Oba obrazy poruszają temat tożsamości artysty czy komercyjności muzyki. Jednak wbrew pozorom lista podobieństw nie jest zbyt długa...

"Frank" to czarny humor. "Zacznijmy od nowa" to nieco ckliwy refleksyjny dramat. Tło dla "Franka" stanowi muzyka alternatywna (brzmienie utrzymane w klimacie soundtracku do "Tylko kochankowie przeżyją"), natomiast dla "Zacznijmy od nowa" podkładem są smętne ballady w stylu Norah Jones.  

"Zacznijmy od nowa" był moim punktem obowiązkowym. Wiedziałam, że pójdę na ten film, nawet, jeśli zwiastun podpowiadał mi, że może być trochę naiwnie i trącić bajką o Kopciuszku. Łatwo się go ogląda i równie łatwo zapomina.

Natomiast "Franka" unikałam jak ognia, poszłam jednak na niego z braku lepszych opcji. Ale... naprawdę było warto dać się wciągnąć w jego ponury i wykreowany bez zbędnego nadęcia klimat. Tak, nastroił mnie depresyjnie na kolejnych kilka dni. Tak, zastanawiałam się przez chwilę, czy jestem bardziej Jonem, czy Frankiem. Tak, obraz przypomina spersonalizowany szablon filmu niezależnego. Ale jego siła tkwi w szczegółach: ujęciach, zabawnych dialogach oraz monologach, jak i w muzyce - abstrakcyjnej, wciągającej i rozbrajającej (dzieło Stephena Rennicksa). Świetnie dobrani Domhnall Gleeson, Michael Fassbender i Maggie Gyllenhaal. Film doceniłam po zdystansowaniu się od niego (kilku dniach). Pierwsze wrażenie po wyjściu z kina oscylowało między rozpaczą a rozbawieniem. Polecam!